Hıdrellez'in gerektirdiği tüm ritüellerle donatılmış, neredeyse eksiksiz hatta Ekin Atalar'ın google bilgisiyle lüzumumdan bile ötede enfes bir kutlama yaşadık. Roksan'ın mutlu kahkahaları, Ekin'in börekleri, pahalı eriklerimiz ve kırmızı keseciklere koyduğum bozuk paralarımızla yetinmedik; kağıtlara dileklerimizi yazıp, yelkenliler yaptık! Çikolata kağıdından balonlarla suya, Hızır ve İlyas'a teslim ettik.
Peki ben ne diledim? Dileğim ezberdendi, çünkü kalbim konuşmuyor. Benim asıl arzum nedir, bilmiyorum...
Etrafımdaki insanlar yalnız olduğumu düşündüklerinden bana bir eş diliyorlar. Sevgili, koca her ne ise ondan. Acaba ben bunu samimiyetle istiyor muyum? Sanmam.... Ben sadece mutlu ve huzurlu olmak istiyorum. Bu arayışıma engel olmayacak bir adama evet, ama beni zora sokacak birine hayır! Ve risk almak istemiyorum. O halde yalnız değilim, seçilmiş bir tek başına olma hali benimki. Demek ki adam dileğim kocaman bir yalan! Onu geçiyorum.
Peki deniz kıyısında bir ev? Ondan da pek emin değilim. Bana iyi gelecek şey sahiden suya bakarak uyanmak olabilir mi? Boğaz'ı sevdiğim doğru. Yine de isteklerimin madde dünyasındaki yansımaları beni tatmin etmeyecek, içten içe bunu çok şiyi biliyorum.
Beni asıl, derinlerdeki arzum ne? Ne????
Kalbime beton dökülmüş gibi. Sanki hissetme sinirlerim alınmış, ne kadar istesem de huzur ve mutluluk hislerini algılayamıyorum. Keder, acı, öfke dersen iki katı! hayattan zevk almadığım, şimdiki zamanın içinde dekor kurup içine yerleştiğim bir gerçek.
Külçe külçe altınlar, o bu şu değil ihtiyacım. Huzursuzum, derinden gelen dip bir mutlu olma korkusu.
Sanırım bitsin istiyorum. Bir ağacın dibine örtümü serip, bir şişe şarabımı açıp, sandwich geveleyerek müzik dinlemek, hatta rüzgarı dinlemek ve uzaktan gelen derenin sesine kulak kabartmak.... Çinli bilgenin anlattığı gibi aslında bütün istediğim bu.... Harun'u özlemem, çocukluğumu özlemem, mandalinalara ağıt yakmam ve denizlere , Londra'ya hasretim hep bundan..... Kendimden çekip gitme arzumdan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder