Sabahın erken saati kadar güzel az şey var. Günün ilk ışıklarıyla uyanmanın, doğuya bakan bir pencereden sızan ışıkla gözlerini açmanın büyüsü bambaşka.
Bu sabah öğle bir sabah. Odamın penceresi kuzey doğuya bakıyor. O yüzden serin ve pırıl pırıl bir güneşle uyanıyorum. Işık insanı mutlu ediyor. Kimbilir neler hatırlıyor ruh?
Bugün Hande'nin Mavi Karınca masalıyla ilgileneceğim. Pazara gideceğim ve mutfağı temizleyeceğim. Vaktim kalırsa bı de Ruhi'ye merhaba derim.
Yarın Kadıköy işlerim var. Sonra okul. Sonra iftar. Hafta başlamadan bitiyor sanki.... İlginç.... Size de öylemi oluyor?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder