KİM UÇUYOR? MONTY!!!!

Geçen haftanın en güzel aktivitesi Monty ile parka gitmek oldu. Monty henüz üç yaşında bile değil fakat bana sorarsanız pek çok otuzüç hatta kırküç yaşındaki adamdan çok ama çok daha olgun ve iletişim taraftarı!

Monty kesinlikle ne istediğini biliyor ve kesinlikle bunu açıkça dile getirebiliyor. Kabul ediyorum, kurduğu cümleler her zaman özne ve yüklemi tastamam yerinde şeyler değil... Ve fakat ben, ağzı iyi laf yapıp, kalbi tekleyen o kadar çok insan gördüm ki, şimdi kelimelere takılmama evresindeyim:)

Monty denen şahane yaratık iki dilli büyüyor. Dolayısıyla çocuğuyla İngilizce konuşmaya çalışıp, onu yabancı dilden soğutan annelerin yerine, onun, ana dili İngilizce olan bir babası var. Bu da bizim küçük vatandaşın şansı diyelim. Ayrıca onu parktaki diğer çocuklardan ayıran sarı saçları, kocaman ve içi gülen mavi gözleri dışında, inanılmaz bir uyumu var. Monty, uyum ve huzur dolu bir çocuk. Böyle bir çocukla zaman geçirmek de tamamen o huzuru içime çekmemi sağlıyor. Tabii ki her güzel şey gibi Monty için de emek harcanmış. Annesi onunla o kadar dikkatli, o kadar kişilik haklarına saygılı bir iletişim içinde ki, zaten bu küçük adamın daha farklı bir hal sergilemesi şaşırtıcı olurdu.

Monty ne kadar ekmek, o kadar köfte sözünün tam karşılığı. Hakkıyla yapılan anneliğin karşılığı, işte böyle bir çocuk. Annenin egosuyla ezmediği, sevgisiyle sakatlamadığı, cinsiyeti yüzünden övgü dolu kayırıcı sözcüklerle şımartmadığı, yuttuğu her lokma için yaradana şükretmediği, üstü başı kirlenince aklını kaçırmış gibi davranmadığı bir çocuk Monty. Bu yüzden ne istediğini çok iyi biliyor. Aç ise aç, su isterse ister. Bu kadar basit!

Geçen hafta parkta salıncaktayken, o kadar içten kahkahalar attı ki içim şenlendi. Bir yandan sallıyor, diğer yandan soruyorum ona ama fısıldayarak: "who is flying?" ve cevap geliyor "Monty!". Ve arkasından kahkahalar...

Yarabbim hayatımı çocuk sesinden mahrum, içimi çocuk neşesinden ıssız koyma!