Dünya'da mutluluğu bulmanın, kabul görerek yaşamanın bedeli ağır. Ödememi bekledikleri meblağa sahip olmadığımdan değil, bu ödeme sonrasında geriye benden birşey kalmayacağından evet demedim. Yine de bir ödedim tabii, bu defa da tek başıma kalmanın bedelini ödedim ama ben bana kalmıştım.
Tüccar bir babanın kızıyım, aldığıma verdiğime dikkat ederim. Matematiğim pek parlak değilse de satılan veya takasa sunulanın ederini iyi tahmin ederim. Değmezdi. Kendimi yok sayarak başkaları tarafından var sayılmaya hiç değmezdi. Bu yüzden ödemedim. Bana sevgi, kariyer, saygı veya benzeri ne verilecek olursa olsun kendimi reddetmemi isteyen her alış veriş, her takas imkansızdı. Oluru yoktu, olmadı.
Kulun kula zulmünü, kulun derin uykusuna veriyorum. Ancak uykuda esir kalmış varlıklar diğerini aynı esarete çekmek isteyebilir. Oysa ben uyanmak, uyanmışlardan olmak istiyordum. Ha istiyordum da başarabilmiş miydim o ayrı. Fakat arzum buydu. Ben uyanmışlardan olmayı çok derinden özlüyordum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder