Buharda pişmiş veya fırında kısık ateşte olsun. Yok yok en iyisi toprak çömlekte köze oturtulsun:)
Bu filmi iki defa izledim. Nedense hep ödünç alıp izledim. Cimriliğimden - MİDİR NEDİR:)) - almamışım kendime bir tane. Ama bugün Stella'ya söz verdim, bir ona bir de kendime alacağım yarın.
Ayrıca yeni evin tadilatı süratle devam ediyor. Bunca yıldan sonra bir ev için heyecanlanmak hatta ipin ucunu kaçırıp sabırsızlanmak şahane bir şey. Zaten bütün işaretler, eski evin içindeki herşeyin, herkesin anlattıkları, gitme saatinin doğruluğunu vurgular oldu.
Fayanslar dökülüyor duvarlardan, mutfak dolaplarının kapakları intihar ediyor durduk yere. Şofben ısıtmakla ısıtmamak arasında kararsız...
Kızlar mı? Onlar büyüdüler. Hatta o kadar büyüdüler ki artık buranın bir kule, benim Rapunzel ve onların da prenseslerim olduğuna hayatta inanmazlar. Üstelik okulda arkadaşları var. Heyecanları, ilgileri değişti:) Kısacası bu evde gerçekten işim bitti. Bütün işaretler "tam zamanı Elvan " diyor.
Bu akşam, 25 senelik evimden ayrılınca uzun süre bu sokağa dönmek istemeyeceğimi hissettim. Ne garip insan olmak...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder