Çoktan seçmeli değil; ya hayal kuracak, plan program yaparak kendini meşgul edeceksin ya da her gün değişen depresyon belirtilerini izleye izleye kafayı yiyeceksin. Seç, beğen, al!
Bizim evde ışık değiştiğinden bu yana çok şükür, istesek de depresif olamıyoruz. Ramazan ayını da sevdiğimizden olsa gerek, bu sabah "ha gayret" diyerek bir kez daha bardağın dolu tarafına bakarak uyandık. Evet evet, ben değil, biz; iki kaktüs, Theodora ve ben:))
Bugün hava miss, cepte bu hafta gidilecek Haliç turu da olunca insan daha ne ister güne başlamaya?
Öğrencilerimin hemen hemen hepsi meditasyona oturamamaktan şikayetçi. Çünkü "Maymun Zihin" hiç olmadığı kadar devrede. Ne yapacağımız ise basit, hatırlatıyorum; DUR. Yol almanın tek yöntemi durmaktır. Durmazsan serseri mayın gibi otomatikten kımıldar durusun. Tüm tefekkür önerileri biz bi duralım da duyalım diye.
Zihnimizi durmanın tembellik olduğu bilgisiyle dolduran tüm öğrenilmişlikleri kenara bırakıp, eğer kendine çok görüyorsan bütünün hayrına durmaya ne dersin? Bunca acı çeken, olanları okuyamayan, kaybolmuş ruh arasında eğer bir an için durup olan bitene dair kalbini açarsan inan büyük bir fark yaratacaksın.
Acılar, ıstıraplar görülmek, bilinmek ister. Görsek, bilsek ve teslimiyetle bakabilsek ortada direnç de kalmayacağından her şey çok daha hafif hissedilecek. Tıpkı doğum sancısı gibi. Kabulde veya red içinde olmamız gerçeği değiştirmiyor, şu an hepimiz doğum sancısı içindeyiz. Kendimizi doğuruyoruz! Ve bu bir ilk değil....
Hayırlı Ramazanlar:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder