Hastalığım hakkında konuşmak için değil, kimin ilgilendiğini görmek için hastayım diyorum. Açık bir kalp arıyorum ama çok nadir bulabiliyorum. Kendi kalbim ise çok uzun zaman önce rüzgarlara atıldı. İnsanlar yemek yiyemeyen veya göremeyen ilahlara adaklar adıyorlar. Yemek yemeyi ve etrafa bakmayı kesecek olsam bir puttan daha az değer görmeye devam eder miyim?
Her sohbeti ve hareketi, kalbimi içine attığım şu rüzgar gibi görmeye başladım. Etrafımdakilere durmadan soruyorum: Duyuyor musunuz? Kafasını pencereden dışarı çıkaran kör bir adam gibi dinliyor görünüyorsunuz, fakat duyduğunuzun ne olduğunu anlıyor musunuz?
Bahaeddin Veled, Sudaki Kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder