William Blake
Sanatın gücü burada başlıyor olsa gerek; birisi çıkıyor ve tam da içinde bulunduğunuz ruh halini resmediyor ya da hislerinizin şiirini yazıyor olur olmaz kitaplara ve yüzbinler satıyor mısralar. Veya adını duymadığınız bir heykeltraş kimsenin görmediği, görse bile aldırmadığı kırılganlığınızın heykelini yapıyor. Fırına atıyor; kaskatı olup, iyice pişip, pekişiyor kırgınlıklarınız. Bunu heykeltraş bile bilmiyor!
hayallerimi serdim ayaklarının altına;
Yavaş yürü hayallerimin ütüne basıyorsun
W.B.Y.
Bir kaç gün sonra Hıdrellez geliyor. Geçen yıl dilediğim hiç- bir - şey olmadı. Çünkü dilediğim hiç - bir - şey için uykularımı bölerek dua etmedim. Gönülden, tereddütsüz istemedim. Ama bu yıl isteklerimi, hayallerimi ve dileklerimi koyacak yer, sıraya dizecek zaman dahi bulamıyorum. Bu sene en büyük dileğimden en küçüğüne doğru sıralayacağım. Çocuklara yoganın bir beden egzersizi değil, yaşanacak bir şey olduğunu anlatmayı amaçlayan oyunlardaki gibi, önceliklerimi sırasıyla anlatacağım Hızır efendiye.
Ben anlatırsam, anlayacak. Bunu biliyorum. Lütfen dileklerinizi hazırlayın; özenle, hissederek yazın minicik kağıtlara. İnanarak, yüzlerce yıllık gelenekle bağ kurarak asın gülün dalına. Olacak. Yemin ederim bu yıl olacak:)
7 yorum:
Ruhuna da bahar geliyor..
bunu yazılarından anlıyorum...
hepsi gercek olsunn...
Geçen yıl bu zamanlar , kışın durmadan yağan kardan kırılmış, kalan üç beş çiçek donmuş olarak girdim bahara. Külkedisi olmasaydı belki de bu baharı göremezdim...
Zaten bir bahar daha yaşamak istediğimden bile emin değildim. Ve bak şimdi yaşamaya devam ediyorum. Haklısın Brajeshwari nihayet ruhuma bahar geldi:)
bir zamanlar buna benze bir illüstrasyon görmüştüm bir adam eliyle kalbini sökmü, kanlar damlıyor ve onu gömüyor onu kesip saklamıştım. sonra kaybettim. adamın yüzü hınç, kızgınlık doluydu oysa burda sade kırgınlık var.
Benimde kalbimi gömme, ondan kurtulma zamanım geldi. Çok acıyor çünkü fortunata. kalbim olmasını istemiyorum artık hem de hiç. Öyle kırgınım kii.......ve bir happy end e öyle ihtiyacım varki, ellerim tutunduğum daldan kayıyor yavaş yavaş, uçurumun ucunda gibiyim.
yoo baktım da yüzüne kırgınlık bile yok sadece:
kabullenmişlik, acı bir kabulleniş:(
Sevgili guguk kuşu, hesap kitap yapmaktan vazgeçip yaşamaya karar vermek dışında pek bir çare yok sanki.
Kırgınlığı da gömmek lazım. Ortalıklarda kırgın kırgın dolaşırken, iyi bir şeyi kendimize çekemeyiz değil mi? Bütün dikkatini bahara vermeni öneririm, hala buradaysak ve nefes alıyorsak işe aldığımız nefesin hakkını vererek başlayalım:)
sevgili fortunata, şuanda oldukça zor durumdayım ama dediğini yapacağım, en azından gayret göstereceğim, sünger bob gibi yani:D
Yaşa Guguk kuşu:) Öpüyorum seni!
Yorum Gönder