ORMAN

 

Bu sabah orman Winterson masallarından fırlamış gibiydi. Bir süre ne şarkı söyledim, ne de müzik dinledim. Sadece kuşlara kulak kesildim. "Sus Elvan, için de sussun, bizi dinle " dediklerini hayal ettim. Sonra güldüm, güldüm. Yürüyor ve gülüyor oluşuma pek bir sevindim. Dizlerim ağrımadan uyanmış ve şimdi sonsuz güzellikte bir ormanın muhteşem renkleri arasında yürüyordum. Az ilerideki kulübeye baktım. Önünde uzanan nehir ve ardındaki göl inanılmaz huzur vericiydi. Doğada benzerimi, eğer yoksa eşimi arıyor gibiydim. 

Bulamayanların kırgınlığıyla değil, arayanların sevinciyle yürüdüm. 

Bu yaz amma güldürmüştüm arkadaşlarımı. Gölün üzerinde yüzen yapraklar bana etraftakilere anlattığım Ofelia hikayemi anımsattı. Ormanda herşey mümkün, istediğin kadar masal uydurabilirsin. Bir sabah Ofelia olup, Hamlet'in gözyaşlarıyla huzur bulurken, aynı gün akşamüzeri Musa olup suları yarabilirsin!. 

Eskiden uzun uzun bir rehabilitasyon merkezinde yatmam gerektiğini düşünür, oralarda yaşayan ve hayatı nihayet bulan karakterlere özenirdim. Oysa artık biliyorum ki ben zaten çok uzun yıllardır bir rehabilitasyon merkezindeydim. Sonunda aralık kapıdan kaçtım ve bu huzurlu ormana geldim. Nihayet özgürüm. Bana verdikleri sakinleştiriciler, gündelik yalanlar ve beni "normal" olmaya zorlayan herşeyden, herkesten uzaktayım. 

Galiba benim evim orman.

Ormandan korkma Selma. Ormanda bulacaklarını korudaki ağaç veremez sana. 

Biliyorum.... Burada olmak zor. Ama inan buradan uzakta olmak daha zor, sürgün gibi birşeydi. Sadece ufak bir tavsiye, işaretlere dikkat et. Hansel'in yaptığı hatayı yapma. Cebine doldurduğun nohutlar sana yardımcı olamaz. Tamamen çıplak olmalısın. Gökyüzüne bak olur mu? Havayı kokla, en vahşi halini hatırla, hatırla ki şefkatin en hesapsızı çıksın içinden. Orman vahşi Selma, orman vahşi ve güzel! Cadının Kalbi'ni okumuş muydun? Hah, orada azıcık anlatıyor ormanı. Herkesin ormanı kendine. Eğer yazabilseydim, düzeltiyorum, yazdığım zaman ben de öyle anlatacağım ormanı. Ormanımı:)