"Çok değiştin. Kaç kere af diledim. Amma inat ettin, böyle değildin sen..." dedi onbeş yaşında tanıştığım Meltem. Yine karşılaştık. Köpeğini gezdirirken, pastanede çay içerken, garajına girerken.. Arabasından inmeden yalvardı yine.
Dönmem, dönmeyeceğim. Kalbimi kıran herkese eyvallah dedim diye bir kez daha aynı b.ku yiyecek değilim. Bitti. Ben gidemem, bitiremem, yufka yürekliyim di mi? İ ih. Bitti o iş, inan Elvan da gidebiliyor, O da kendini seçebiliyor. Zamanına değer biçebiliyor. Bitti işte.
Zamanla inanırsın Meltem, ben nasıl zamanla arkadaşlığımızin yuzeyselligine, senin ben acıdan kivraniren sarıp sarmalamak yerine akıl verislerine inandiysam, sen de benim gidebildigimi görürsün. Vefa da bir yere kadar.
Selametle bacım.
Bu hafta bı gezegen retro... Bu sebepledir ki,eski dostların, eski sevgililerin portlemesi normal.... Ama benim kalbimde başka bişi oldu, başka bir eski, eskimeyen çağırdı bu defa. Bir semt, bir aşk, bir özlem için döküldum sokaklara... Bugün onu yazacagim... Bekle azıcık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder