Korkuyorum. Bunca zorluğa deprem de eklenirse diye endişeliyim. Yataktan sicriyorum bazen, sallandigimizi zannediyorum. Sonra avizeye bakıyorum, sakin.
Günler birbirinin aynısı. Çoktan kaybedilmiş bir maçta top sürmek gibi hayat. Daha iyi kılmak istediğimden emin değilim. O bile çaba, enerji...
Neyse, bugün Salı, yarın Çarşamba.... Devam ediyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder