Bence oldum. Eğer insan sabah sabah kedisiyle ve evdeki menekşeleriyle konuşarak güne başlıyorsa tamamdır, artık o yaşlanmistir😂😂
Vallahi böyle billahi böyle. Ama ne yapayım, ikisi çiçek dökmüş biri nazlı nazlı nazlı tomurcuk acıyordu bir haftadır. Bı merhaba demese mıydım? Görmezden mi gelseydim? Olmaz ki! Ayıp.
Bir sonraki aşama geçmişten misafirler ağırlamak olabilir. Zamanda kaybolmak... Bilmem, o gün gelsin, göreceğiz.
Neyse, hepsi şaka tabii, kendi kendime sabah miriltilarim, güne tutunma arzum. Asıl mühim olan içsel neşe. O kayıp ya, aslında bütün eylemlerim onu gidiklamak çabası....
Bugün Levent'e geçiyorum. Elif'le randevum var. Umarım metrobüs insaflı bir kalabaliktadir. Zaten yapabileceğim pek birşey de yok, söz verdim.
Dün güzel gundu. Damla'yi görmek iyi geldi. Damla'nin kitabını* henüz okumadiysaniz, okuyun. Bugün sıra Elif'de.Bakalim görüşmeyeli neler olmuş?
Ne diyeyim başka, dilerim içimizi neselendirmeyi başarırız. Bu arada rüyamda bir kitap gördüm. Adı Şimdiki Zamanın Gücü. Acaba öyle bir kitap var mı? Duydunuz mu hiç?
*Damla Celiktaban, Beni Büyüten Kadinlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder