Dün hocamın davetiyle önemli bir toplantının katılımcısı ve aynı zamanda ev sahibi olmanın keyfini yaşadım. Yoga yolunda geldiğim noktayı belki de ilk defa gördüm. Az buz bir yolculuk değildi ki benim yaşadığım... Önce Külkedisi'ni kırmamak için, sonra iyi uyumamı sağladığı için ve uzun bir süre de belime iyi geldiği için yoga yaptıktan çok sonra sadece ve sadece bir duruşun/asananın içinde olmanın hazzını anlamaya başladım. Hala da bilmediğim, atladığım çok şey olduğuna ve yoganın benim hayatımdaki anlamının her an değişeceğine, derinleşeceğine inanıyorum. İnanmaktan öte bunu deneyimliyorum.
Sadece ve sadece ashramda oturarak- ki o zaman bunu anlamakta çok zorlandığımı itiraf ederim-, gündelik hayatı ( yemek, temizlik, yoga, meditasyon vs vs.. ) yaşayarak neler öğrendiğimi dünkü toplantıda çok daha iyi anladım. Çünkü bize ashramda yolculuğun esasları hem anlatıldı, hem yaşatıldı. Spor yapmadık biz, yogayı yaşamayı deneyimledik. Her dersimiz en az bir buçuk saat, ardından sohbetimiz de bir o kadar sürdü. Neyi, niye ve ne amaçla yaptığımızı bilerek yoga deneyimlemenin ayrıcalığını yaşadık.
Ben yaptığı işin hakkını vermek için çok çalışan bir çocuk yogası eğitmeniyim. İki yıllık bir hoca olarak da gerçekten çok iyiyim. Bunu söylememe sebep olan şey ise öğretmen arkadaşlarım ve öğrencilerim. Şükürler olsun ki egom değil.. Bu kesin. Okuyorum, araştırıyorum. Dersleri tamamlayacağına inandığım her çalışmaya gidip yakından bakıyorum. Bazıları hoşuma gidiyor, bazıları ise umduğum gibi sıcak gelmiyor. Ama yol devam ediyor. Ve bu benim yolum, sadece ve sadece benim yolculuğum:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder