Daha sakin bir hayata sahip olmadan, daha doğrusu onu yaratmadan, kendimi yaratacak kadar güçlü olmadığımı görüyorum. Gündelik koşuşturmalar, bana değmesini istemediğim insanlar ve kulaklarımdan içeri izinsizce süzülen kelimeler. Durmadan zihnimde dönüp duran ve hayata geçiremediğim duygu ve düşüncelerim...
Artık çile odası ne demek, tapınaklara kapanmanın veya kenara çekilip saklanmanın değeri nedir anlıyorum. İşini çok sevmek insanı bir sonraki adıma yaklaştırıyor. Aşkla ve yüksek konsantrasyonla yapılan bir işten aldığınız haz, insana ya daha fazlası varsa dedirtiyor. Bir de var olduğunu biliyorsanız...
Şeytan bırakmaz değil mi? Kimdir bu şeytan? İçimizde mi yaşar? Kuyruğundan tutup atılmalı mıdır yoksa onunla uzlaşarak mı halletmelidir bu işleri?
Sabahları yataktan kalkabiliyorum. Okuyabiliyor ve çizim yapabiliyorum. Derslerimden zevk alıyor ve çocuklara pek çok yetişkinin bile hala bilmediği, önemini kavramadığı yoga basamaklarını öğretiyorum. Kimilerine göre soytarılık yapıyorum. Bana göre içlerine sevgi, disiplin ve soru sorma tohumları serpiyorum. Ben karar veremem kaç tohumun boy atacağına, ben sadece sezgilerimle elimden gelenin en iyisini yapıyorum. Her gün düşünüyorum daha iyi bir ders nasıl olabilir, onları hangi müzikle tanıştırsam ya da neyi nasıl anlatsam diye. Genellikle de hep hocamın dediği gibi "öğrenmem gereken neyse onu öğretiyorum:)"
Londra için uçak biletimi aldım. Eylül'de gidiyorum. Bir kez daha istediğim yer orası mı diye bakacağım. Sonra dönüp İstanbul'da bir sığınak arayacağım. Olmadı mı? Bir kez daha köyüme bakarım. O da mı olmadı? Başka köyler ne güne duruyor. Elbet benim ruhuma da bir ev olmalı yeryüzünde:)
1 yorum:
keşke herkes bu kadar özgürce yaşayabilse, gerçekten özendim...
ama bir de merakım var lütfen yardımcı olun, küçük kara balığa kızımı yazdırmayı düşünürken internette sizin açıklama yapıcam şeklinde sanki yapılacak açıklama olumsuzmuş gibi bir şey hissettim... olumsuz bir bilgi varsa bilmek isterim
teşekkürler
Yorum Gönder