Günaydın,

Yazmıyorsam tadım kalmadığındandır. Saymaya, sövmeye gücüm kalmadığından. Ülkeden ve insanından sıtkım sıyrıldığındandır. Ben istedim oldu, ben yaptım oldu diyen ahlaksızından, merhametsizindendir. Yirmi senede ülkeye elli koca yıl geri düşmek neymiş yaşatandandır. 

Tahammülsüzlüğüm ve devamında gelen çaresizlik hissim sıcaktan mı, yoksa yaştan mı bilmiyorum. Tek bildiğim ve sıkça gözlemlediğim hızla artan şuursuzluktur. Gülümsemeyen insanlar, güvensiz ve korku dolu ortamlar. Hiç durmaksızın pompalanan adaletsizlik, haksızlık.

Bizi umursadıklarını, bizi korumak veya kollamak istediklerini hiç düşünmedim ve hiç inanmadım. İktidarı ele geçiren her kitle tanrıcılık oynamak istiyor. Hesap vermeden, sorgu suale muhatap olmadan asmak, kesmek ve kendi kapasitesi neyse o kadar bir dünya yaratmak istiyor. Bütünün hayrı mı? O peri masalı, yok öyle birşey.

Ben sokakta olmadığıma şükrederek ve klima tamircilerini beklerken evde kımıldamaktan aciz yaşarken her gün sokağa su indirerek ne yapıyorum, bilmiyorum. Taşıdığım iki şişe su kime ve neye yarar hiç fikrim yok. Belki hiç kimseye, belki iki tane cana?

İyi biri miyim bilmiyorum. Bile, isteye kötülük yapmadığımdan eminim o kadar. 

Temmuz'dan kurtulmamıza az kaldı ancak ya şu yasa? Nasıl ve nelere patlayacak bize biliyor musunuz? Bu kadar dev bir kötülük artçı depremler yaratmayacak mı sanıyorsunuz? İmkansız...

İmkansız...