Günaydın,
Çok ağrım var. Üzülen, kırılan, olmuş ve olacak ne varsa her birini kişiselleştiren akılsız tarafım ağrıdan ölecek.
Çok ağrım var, çünkü ağrıma giden çok şey var. Hayat, hayat çok ağrıma gidiyor mesela; dayanmakta, uzlaşmakta zorlanıyorum. Tam beceriyorum derken, en devasasından öyle bir hamle yapıyor ki, güceniyorum."Hadi top oynayalım" diye sokağa çağıran, sonra topu hiç bırakmayan zalim çocuk hayat. Ona kendimce yaklaşmaya çalışsam, hatta gardrop düzsem de, ne ara bilinmez gidip bambaşka şeyler giyiyor üzerine.
Onu yine tanıyamıyorum.
Kusurumun farkındayım. Onunla her defasında ilk kez görmüşcesine tanışmalı ve bildiğim yerlerini işaretlemeyi bırakmalıyım. Ama çok ağrım var, her yanım sızım sızım sızlarken bunu nasıl yapacağım?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder