Dünya'nın en güzel hissi bu! Çok sevmek. Hani çocuklar sorar ya "beni ne kadar seviyorsun?" diye, işte öyle sevmekten bahsediyorum; kocaman. Kollarını iki yana, kürek kemiklerin ve omuz eklemin acıyana kadar açıp, "seni çok çok seviyorum! " demek.
Çok şükür hayatta bu cümleleri karşılıklı kurabileceğim insanlar oldu. Hayvanlar oldu. Hatta bir ağacım bile oldu. Şu Stuttgart'daki güzel ağaç...
Bu hafta sevdiklerime Noel paketlerini postalama işim var. Çok mutlu ediyor beni. Çocuk gibi seviniyorum renkli bantlar, kurdele ve kağıtlarla oynayınca. Saatlerce o kutudan diğerine taşıyorum ufak ufak kutuları, notları... Bugün son alış verişim var, Cafer Erol'dan akide şekerlerini alacağım. Canım Ingrid'in kıymetli anısına Jasmin'e yollayacağım.
Razıyım ben bu hayattan. Çocuksuz kalmışlığıma, tamamlanmamış hayallerime takılmak yerine sahip olduklarımın hazzındayım. Evimin, kedimin, sevdiklerimin ve tüm deneyimlerimin. Bu saatten sonra hesap sormak değil, mutlu olmak istiyorum. İşte Noel, işte fırsat hepimize seni seviyorum demek için!
Seviyorsan, git söyle:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder