Bu yıl hevesimin kaçtığını ve her bölüme aynı özeni gösteremediğimi kabul ediyorum. Ve fakat bu akşam Hürrem ve Süleyman'ın balkondan balkona bakışma sahnesi içimi acıttı.
İnsan hayatı ve aşkı sonsuz sanıyor. Oysa her ikisi de tıpkı başladığı gibi bitiyor. Üstelik haber vermeden, izin bile almadan, aniden!
İnsan sevdiğine sevgisini ve sevdiğinin sevgisi sonsuz zannediyor ya, elbette değil.. Her şey biter. Sadece, geriye dönüp baktığımızda, hatırladığımız birkaç kırık dökük sahneyi allayıp pullayıp avunuruz. Öyle bir an gelir ki, gerçek neydi, ne kadarını biz uydurduk bilmek imkansızlaşır. Her an tek ve biriciktir. Her hayat ve her aşk eşsizdir. Ve sırf bu yüzden hatırlanmaya değerdir.
Bu vesileyle bugün doğum günü olan eski bir sevdiğime mutlu seneler dilemek isterim:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder