Erguvan seyrettim. Beykoz korusunda çimenlere uzanıp nereye gittiklerini hep merak ettiğim bulutları bile izledim. Hatta film festivalini kaçırmayıp üzerine Eda Lisa ve Leyla Nora'nın da dahil olduğu nefis bir toplulukla Amazonia'yı izledim. Baharda sanki her şey daha mı güzel ne? Dersler daha zevkli, Türk kahvesi daha tatlı... kalbimin hazır olmadığı hastalıklar ve ölümler olmayaydı eminim daha da iyi hissedebilirdim..
Şimdilerde aklımda her Süper Prenses ve Budapeşte var. Bir yandan Paskalya yumurtalarını düşünüyorum, diğer taraftan akide şekerlerini... İnsan ne çok anlam yüklüyor objelere, yiyeceklere... Mesela ben ne zaman ama ne zaman ekşili köfte yesem anneannemi, ne zaman akide şekeri görsem Süper Prenses'in annesini hatırlayacağım... Her hatırlama hüzünlü değil. Elbette insanın kalbi azıcık burkuluyor fakat kocaman bir gülümseme yayılıyor yüzüme. Dilerim ben öldükten sonra insanlar beni de böyle, gülümseyerek hatırlarlar... hayat, sen çok güzelsin!
1 yorum:
Senden geriye kalır mıyım bilmem. Hafızam bana kötü bir oyun oynamazsa tüm sevdiklerimle beraber sevgiyle, göğsümün tam sol tarafında bir sıcaklıkla kulaklarını çınlatacağım söz.
Yorum Gönder