Bilmem. Somut bir sebebi yok gibi. Gibi diyorum, zira öğretilmiş şeylerle, aslında bana ait olan hisler ve düşünceler arasında ilk kez kafa karışıklığı yaşıyorum. Karışıklık dediysem, şikayetten değil. Karışacağız ki, derlenip toplanalım:) Bu kafa daha önce de karışmıştı, bu kalp de daha önce karışmıştı... Ne önemi var? Hepsi geçmişte kaldı. Asıl olan bu an, şu dakika farkına vardığım "karışıklık", karışıklığım. Benim karışıklığım.Yoga defteri tutmaya başladım. Belki de bu yüzden artık yogaya dair deneyimlediklerimi, paylaşabildiğim kadarını ashram sayfasında yazmayı tercih edeceğim. Sizi de beklerim: http://www.gurudwaraashram.com komün sayfasına girerek ve orada benim blogumu bulacaksınız.
Yıllarca yoga yapıp, ağaç duruşunda topukları dışında tabanına basamadığını ayırt eden, bir o kadar da meditasyon yapıp, ancak beş yıl sonra yönlendirme olmaksızın meditasyon yapmayı denemeye cesaret edebilmiş birinden haberler ilginizi çekerse ne ala!
"farkındalık" sihirli sözcük. Yüz defa duysanız, bin defa duysanız da anladığınız an paha biçilmez. Anlayanlardan olmak için uzun bir yol var ve o yol yokuş.... Bunu Celaleddin Dedem söylemişti zaten. Seçmezsem ne olur? Hiççç. Sadece kocaman bir hiç. Peki seçer ve yürüsem ne olur? Hiiiç. Kocaman, beni de içine alan şahane bir HİÇ!
Bir sürü şey öğreniyorum. Kulaklarım kadar kalbim de duysun istiyorum. Bu yüzden bazen yazmayı atlayabilirim. Yine de kısa kısa yazacağım.
Meditasyona dönersek. Duruş ve nefes tam olmadan yıllarca meditasyon yaptığını sanabilir insan diyor hocam. Yani asıl olan doğru duruş ve doğru nefes. Burundan alınıp, burundan verilen kontrollü, rahat ve yumuşak diyafram nefesleri. İnsanlara matematik, fizik, edebiyat öğreten şu kocaman kocaman eğitmenler acaba neden o dandirik beden eğitimi derslerinde nefes almayı bilinçli olarak unutturmaya çalışırlar? Bize neden acımazlar yahu!
Nefes ve doğru oturma pozisyonu sağlanınca neler oluyor henüz söylemek için çok erken... Ama hissetiğim titreşim çok acayipti! Ve kesinlikle gerçekti!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder