ARAYIŞ

 

Arayış bitmiyor. Aramanın yorgunluğu, bıkkınlığı zaman zaman zorlasa da insan duraklama dönemlerinde daha fazla acı çekiyor. Arayış aradığımızı bulacağımızın, bulduğumuzda onu tanıyacağımızın garantisi de değil. Aramanın gereksizliğine inanan veya arayışta olmanın büyüsüne kapılan çok insan tanıdım. Baktığını görememek, bulduğuna ikna olamamak ne demek biliyorum.

Son zamanlarda herkes hayat amacını sorguluyor. Neden buradayım? Vazifeli miyim? Eskiden akıllarının ucundan geçmeyen sorulara gark oldu insanlar. Haklılar. Dünyevi eğlence, yaşama dair meşguliyetler azaldı. Sosyalleşmek ve topluluk içinde iç sesimizin vızıltısından bertaraf olmak daha kolaydı. Şimdi yalnızız ve duyuyoruz. İçeride tüm ihtiyaçları karşılanmayan bir ruh var.

Vazife kolay. Kendini fark etmek. Kendin sandığınla özünü ayırıp, özüne en yakışır şekilde kulaklarını, gözlerini açıp, en iyi versiyonuna ulaşmak. Vazife bu. Fazla mı basit? Evet basit ancak kolay değil. Dikkatini içeri çekmek ve etrafına anlayarak, hissederek bakmak hiç kolay değil. 

Arayışın değeri büyük. Bulduğunu sanma yanılgısına düşmek büyük tehlike. Her an yeniden ve yeniden aramak ve bulmak ise tek çare. 

Aramaya devam.