NOEL GÜNLERİNİ OKUYORUM. Aslında birkaç yıl önce satın almıştım. Demek fırsat bulamamışım, hayret.. Dün evi az da olsa süsledim. Geriye sadece kurabiye pişirmek kaldı.
Kitaptan bahsedeyim biraz. Kitap Winterson yazılarından hep bildiğimiz müzikli/şiirli akışlarla ve yer yer serpiştirilen tılsımlı cümlelerle dolu. Elbette aşk ve dostluk hep var. Ancak bu defa diğerlerinden farklı olarak içinde tarifler de var. Winterson bence yaşlanıyor ve O da buralardan göçüp gittikten sonra azıcık daha adı yüksek sesle söylensin istiyor. Azıcık...
Farkındayız, bu bedende ölümsüz değiliz, sonsuz hiç değiliz. O yüzden onun başarı ve başarısızlıkları da en fazla beş yaşındayken giydiğimiz palto kadar bizim, daha çok değil. Ama bazen kaptırıp gidiyoruz ve kendimizi o paltonun ta kendisi zannederek acı çekiyoruz. Oysa değiliz. Winterson bunu biliyor, zaten neredeyse tüm satırlarında bunu bilmenin hazin ve lezzetli farkındalığına güzellemeler yapıyor. Tıpkı Salinger gibi. Ufak ama çok güçlü gerçekler bırakıyor kelimelerin arasındaki boşluklara.
Bu yıl da güzel bir mesaj bırakmış bana: gene dene, gene yenil, daha iyi yenil diyor. Winterson bize edebiyatçı kimliğinin çok ötesinde şefkatle - çocukluğunda kendisinden delice esirgenmiş ama aşkı yaşamasına engel olamamış- derin bir şefkatle sarılıyor. Bizi kendi hatalarımızı yapmaya, kendimizin en özgün, özüne en yakın versiyonuna dair sorumluluk alarak bas bas bağırmaya, sahiden yaşamaya teşvik ediyor.
Bu yüzden onu seviyorum. Sevgiyi kelimelerle de aktarabileceğimizin canlı kanıtı olduğu için ve bana hep iyi gelen, saçlarımda hissettiğim şefkatli dokunuşu için.
Mutlu Noeller Winterson, Mutlu Noeller Londra!
* Jeanette Winterson
1 yorum:
Nadiren gelip bu bloguna yazdığında neler hissettiğimi söyleyeyim mi Elvan,:))
burası benim evim bahçeye bakan ve kocaman camları olan salonda oturuyorsun içeri girdiğimde seni görüyorum "neden geleceğini haber vermedin" diyorum "haberim olsaydı ortalığı derler toparlar camları açar havalandirirdim"...cevap vermiyorsun. suskunluk sonrası...
Yorum Gönder