Ruhu ağaçtan düşen dayıma...
Güneşin son ışıklarını eteğinin ucuna takmış Meryem, o yürüdükçe usul usul dağılıyor pembe bulutlar ayak izlerinde. Az sonra gün sona erecek. Ay'a tapan büyükannem uzak diyarda çorba pişiriyor, gözyaşlarının tuzu değiyor dudaklarıma. Portus Novus*dayız. Kuşlar sus pus. Çocuklar top oynamayı bırakmış.
Annelerin eve çağıran sesleri yankılanıyor kaldırım taşlarında. Hamamın üzerinden yükselen duman göğün koyu mavisine karışıyor. Akşam ezanından sonra kilisede dua var bu gece.
Tanrılar herkesi merhamete davet ediyor. Gidecek misin dede?
Theodosius'un kadırgaları yüzlerce yıldır bu toprağın altında, ağaçların kökleri titriyor dalgaların hayaletiyle.
Ağaç dallarına gizlenmiş on yaşlarında bir erkek çocuk görüyorum. Hiç kımıldamıyor, sessizce mahallenin ışıklarını seyrediyor. Gözyaşları yanaklarındaki kirde yol olmuş. Ona tabak yok hiçbir sofrada, onu çağıran annesi, başını okşayan bir babası da yok.
Kimsesizlerin kimsesine teslim bir çocuk var parktaki ağaçta. Annesizlik kalbini yırtmış, acı bir hayata çiçekleniyor yemyeşil gözleri. Sana yalvarıyorum Meryem, onun ağaçtan düşmesine izin verme bu gece.
*Kadırga Limanı
https://www.youtube.com/watch?v=i-3h9TQ312c&list=PL4R0RQw-MPauf_EjMeHTKu_ug_MZQ0uTO
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder