RUHUNU KAFESTEN KURTARAN PADİŞAH: III. SELİM

 

Osmanlı tarihi bilmem. Yani bilirim de, işin astık, kestik bölümünü bilirim. 1444 Varna, Preveze Deniz Savaşı, damdan dama atlayan Lale Devri biçareleri, yanıp kül olan canımın içi köşkler ve Patrona Halil İsyanı gibi gibi..

 

Ama müzik denilince bir duruyor insan. Sonra da soruyor tabii, bunca şiir, bunca beste arasında sen ne vakit savaştın be adam? Ne vakit sevdiğinin canına, kardeşinin nefesine azmettirdin diyesim geliyor.

Osmanlı, beni düşündüren, estetiği önünde eğildiğim ancak kalbime kalbinde yer bulamadığım bir külliyat. Oysa Bizans, hele ki Selçuklu her odasında soluk alabildiğim dev bir kütüphane! Anne kucağı  mübarek!

 

Şimdilerde, ne vakit bilgisayarımda yer edindiğini bilmediğim besteler, III. Selim'in besteleri dinliyorum. Onun içli hali, sedire çöküp, notalar arasında alem değiştiren ruhu sahi yok mu oldu? Hadi canım, burada işte. Bu yazıya geldi, parmaklarımın efendisi oldu. Hikayesini anımsamamı, anımsatmamı istedi.

 

Amcasının bağışladığı hayatını kalem işiyle süslü odalarda müzik ve edebiyatla avutan can, Fransız İhtilali'nin Avrupa'yı salladığı bir anda tahta çıkan bu genç sultan, Napolyon'a karşı direnmiş, orduda yenilikler yapmış ama yine de kafese dönmekten kurtulamamıştır... Oysa bana sorsanız onun ruhu hiç kafese girmemiştir. Zira bu besteleri dinlediğimde eli kılıç tutan bir adam değil, zamana ve mekana yenilmeyen, tevazu sahibi bir ruh görüyorum. Gözlerini geleceğe dikmiş, kaftanından notalar süzülen bir sultan..

 

Ne zaman Divan Yolu'nda yürüsem, hayalimde onun ölmemek için nasıl çırpındığına dair sahneler belirir. İçim cız eder. Ellerimi açar ve kafesten mezara yapılan bu hazin yolculuktaki insana  Fatiha okurum. Ben inanmasam da, belki O inanıyordur diyerek amin derim.

 

Bunca cinayete sahne olmuş şehir, bazen seni sevdiğimden şüphe ederim!

 

 

http://www.izlesene.com/liste/ey-but-i-nev-eda