Hayatta en çok içimi acıtan şey yardıma ihtiyacı olan, hele ki benden yardım isteyen birine "hayır" demek zorunda kalmak. Bana elini uzatan birinden gözlerimi, sözlerimi kaçırmak...
Keşke olağanüstü güçlerim olsaydı da, olmazı olura çevirebilseydim. Umutsuz, yarım kalmış hikayelerden, huzur ve mutluluk dolu, hiç bitmeyecek hikayeler yaratabilseydim. Ama elimden ne gelir ki, bazen kocaman bir hiç.
Bütün kalbimle üzgünüm; bu noktada elim kolum bağlı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder