Bu sabah dün sabaha göre Dünya, daha az kahpe gibi demek isterdim ama değil.... Yine çok kahpe!
Dün facebook'dan babamın çok kıymetli bir dostunun vefatını öğrendim. Önce telefona sarıldım, sonra durdum. Ben durdum diye Dünya durmadı tabii; birileri doğmaya ve birileri ölmeye devam etti.
Ölümler artmaya, doğumlar azalmaya başladı. Kırk yaş garip bir dönemeç. Doğurulacak çocukların çoğu doğuruldu ama ölecek olanlar hala beklenmedik zamanlarda bizi şaşırtarak gitmeye devam ediyorlar. Kimbilir daha kaç aile dostu büyüğümüze ağıt yakacak, kaç kez kelimelerin anlamını yitirdiği yerde dut yemiş bülbül gibi mühürleneceğiz.
Çark dönüyor. Birilerinin anıları siliniyor ki, yeni anılara yer açılabilsin. Hiç kimse unutulmaz değil. Hiçbir hikaye sonsuza dek hatırlanmıyor. Çünkü onları hatırlayanlar da göçüp gidiyor. Sanırım asıl ölüm o an gerçekleşiyor.
.jpg)
Ayrılanların buluştuğu iki yer var: rüyalar ve fotoğraflar...
Dün aramızdan ayrılan Renin Teyze ve aynı yıllarda kalbime girip, şimdi bilmediğim bir diyarda dinlenen tüm sevdiklerime Kahpe Dünya'dan selam ederim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder