Yaşadığıma minnettar uyanıyorum sabahları. Bir an gelip, göz kapaklarımı kımıldatamayacağımı o kadar iyi anladım ki.. Ard arda kaybettiğim sevdiklerim ve kalanları kaybetme ihtimali.. Kendi hayatımın, henüz hazır olmadığım bir anda sona erebileceği gerçeği...Önce derin bir korku geldi. Yuttu beni! Bir süre midesinde kaldım; bacaklarımı karnıma topladım, öylece karanlığın geçmesini bekledim. "Ölüm böyle mi başlar?" diye düşündüm.. Ben başlattıysam bu süreci, ben bitirebilirdim ama gelen sahiden ölümse öylece durmak muhtemelen en iyisiydi. Yeni girdiğim bir ortamda göze batmak istemem...
Karanlık kustu beni. Kımıldamadığım için sindiremedi. Böylece kendi yarattığım korkudan, kendi çabasız çabamla kurtuldum. Nasıl çabalayabilirdim ki? ne yapmam gerektiğini bilmiyordum!
Şimdi, hala zaman zaman geliyor o korku. Anlıyorum ve geldiğinde usulca "bunu ben yarattım" diyorum. Beynimdeki hücreler, bir geceden sabaha unutmayacak onu, ama geçecek. Yerine yeni anılar, yeni yaşanmışlıklar ekledikçe geçecek.
Korku geçecek, sadece sevgi kalacak.
Bu sabah da uyandım ya, çok mutluyum. Elimde yaşanacak bir koca gün var!
4 yorum:
Bu sabah iyi ki uyandın, her sabah uyan, uyan yazını yaz, ben de bloğu açar açmaz yazmış mı diye bakiim. yazmış yazmış diye sevineyim çocuklar gibi. sen benim sabah sevincimsin. yazılarını okurken, bir kitabın sayfalarında hayal ederek okuyorum. planını bile yaptım:D denemeler şeklinde bir kitap olacak...sonra beim açtığım kitap kafede satacağım onları, sonra imza günleri yapacağız.....müzikler ve kahveler, bir de kurabiyeler benden. velhasılı kelam, iyi ki uyandın, iyiki uyandık.
Çocukken ne güzel böyle dertleri yok insanın. Herkes ölümsüz gibi geliyor insana. Büyüdükçe ölüm daha yakınlarla insanın canını yakıyor ve anlamı değişiyor. Ölüm bir bilinmez, aynı zamanda geride kalanlar için bir yoksullaşma, eksilme. ölüm fikrinin ruhmuzda yaptıkları büyümenin bedeli sanki. İlla kendisiyle bir hesaplaşmayı dayatıyor. Gidenler için, kaybettikleriniz için başınız sağolsun.
:)Sağol Guguk kuşu, yazmak için bir tek okuyan bile öyle yeterli ki, insan bütün dünya kendini dinliyormuş gibi hissediyor. Güzel hayallerine kapılıp bende artık bir kitap hayal etsem iyi olur belki... Öperim!
Haklısınız Enis Bey, ölüm bir bilinmez... Belki bilmemek daha iyi bakalım neler olacak orada:) Başşağlığı dileğiniz için sağolun. Sevgilerimle...
Yorum Gönder