Düşündüğüm kadar çalışmıyorum. Çok düşünüp, yarısı kadar çalışıyorum.. Hayatım gibi bedenim, ruhum, beni ben yapan herşey tam ortadan ikiye bölünmüş; yarısı yaşamak ve geleceği inşa etmek isterken, ana tutunup, derin derin nefes alırken, diğeri öylece durmak, ne gelecekse gelsin diyerek beklemek, hatta beklemeden, öylece, sadece durmak istiyor..

Bazen herkes kolay, ben kolayım, yaşamak kolay... Kocaman bir oyun alanı dünya. Oradan buraya çılgın gibi koşarken, yükselip kendime baktığımda gülümsüyorum. Sonra durup, kullanmadığım parçalarımı düşünüyorum. İki elimle tutunuyorum kalbime, sesini dinliyor, orada mı diye emin olmak istiyorum. Tenefüs bitince de koşmaya devam ediyorum.

Yazmak istediğim kitaplar, oynamak istediğim oyunlar, görmek istediğim ülkeler, dans etmek istediğim şarkılar ve daha pek çok şey var... Hatta Victor için yapmak istediklerim var. Yapacağım da. Belki, beni ikiye bölen hali kucaklayarak yapacağım. Belki yavaş yol alacağım diğer parçamı çekiştirirken ama söz kendime, söz yapacağım hepsini:) Yaşadığım sürece gerçekten yaşayacağım. Öldüğümde gerçekten ölmüş olmak için...

http://www.youtube.com/watch?v=VQkA1xzCKK8