İnsan savaşır tabii ama ne zaman? Kimileri her zaman, her durumda ve herkesle. Bazıları mecbur bırakıldıklarında...
Pek azı hiç savaşmaz. Yazılmamıştır hücrelerine.
Serin, loş, sadece akşama doğru güneşin uğradığı bir bahçe; dünyanın tüm gündelik telaşına, geçmişin pasına, tozuna ve geleceğin belirsiz fısıltılarına sağır.. Orada olmak istiyorum. Serin, loş, uzak bahçede.
Bahçemde.
4 yorum:
Sen neden adını "sağır bahçe" koydun bilmem, herhalde zihnine, dış dünyaya sağır bir bahçe burası, mükemmel izolasyon:D
nedense bahçe kelimesi içimde hep bir huzur yaratır. Gizli bahçe kelimesini severim bende. Bir kaçma ihtiyacı, sığınma ihtiyacı belki de en güzel tanımı ile "izolasyon ihtiyacı" bu bahçe sevgisi, bir yandan bana sahiplenme duygusunu da düşündürüyor, benim bahçem yani.....
öyle bir bahçeki, gözle görülen kale gibi duvarları yok...ama görünmeyen engelleri var, onu benden başkası göremiyor zaten, o jelatin dünyanın içine girdiğim anda kuş sesleri başlıyor, mmmmmm enfes petunya kokuları, minik kedimde kapıda beni bekliyormuş, salkım söğütün altında minderim duruyor zaten, kırmızı beyaz pötükareli......kitabımda orda minderin hemen yanında....sırtımı ağacıma dayadım, kitabımı biraz da badem ağacına çıkıp dallarının arasında okuyacağım, tıpkı çocukluğumdaki armut ağacı gibi.....öyle bir bahçeki herşeyden önce, herkesden önce pervazsız, geveze zihnimin girişini engelleyecek, ne dersin? gidelim mi?
http://www.canliradyolar.gen.tr/klasik-muzik-dinle.html
Nefsiyle savaşlarında kazananlarla bir arada olmak nasip ola insana.İşte o zaman açılır kapıları o cennet bahçelerinin hepimize ve sana.
Pervasız ve geveze zihin mi dedin Guguk Kuşu? Demek ki biz seninle oradan tanışıyoruz:)) Elbette gelirim seninle!
Amin Sufi, inşallah biz de o şanslılardan oluruz :)
Yorum Gönder