28 Mart 2020 Cumartesi

MERHAMETSİZ BİR GEZEGENDE KONTROL EDEMEDİĞİM ÖFKEMLE KUCAK KUCAĞA KALDIM.







Sevdiklerimi kaybetmenin ansiklopedisini yazabilirim biliyor musun? Benim bu bedendeki sınavım sevgi. Kim bilir kaçıncı kez aynı dersten çakmak üzereyim... Tanrı bana sekiz insanlık öfke vermiş de, sevebileceğim bir kulu çok görmüş sanki! Sonrası hep ikmal...





Çok sevmekten korkar oldum. Sevemez oldum. Sevmekte lal, öfkemde derya fırtına....

Yoruldum...





Çok korkuyorum. Virüsten falan değil, insanların sevgisiz, inançsız, merhametsiz bir Dünya'ya alışmasından, bunu normal kabul etmelerinden korkuyorum.




Kalbinde merhamet olan o kadar az insan kaldı ki elimde... Onların uzansam kaybolacaklarından korkuyorum....




Yeteri kadar gülmeden, yeteri kadar sevmeden ve  en çok da bu öfkeyle ölmekten korkuyorum... Peki ya ölmezsem, ya ben de merhametsiz olursam? Kalbim taşlaşır ve akmayan gözyaşlarımla öylece durursam?




Bugün apartmanımızın kedisi Korsan'ı ezdi biri. Üstelik ben onu gördükten iki dakika sonra... Bir t-shirt sarıp gömdü Hasan Bey... Bu kadar mı? Biraz kireç, biraz toprak...




Ben bu oyunda kalmak istediğimden emin değilim. İnancım tükendi. Belki de şu ortalarda dolanan virüse bizi tüm anlamlı ve anlamsız kargomuzla yüzleştirdiği için minnettar olmalıyız...




Kuzey Denizi'ne bakarken hissettiğim şeyi hissediyorum şimdilerde: soğuk.




Her şeyin ve herkesin kocaman bir anlamsızlık olduğunu bile bile devam etmek neden?

Bir kez daha yanlış anlamak ve anlaşılmak için mi? 

Saçma



Bütün hayatım birkaç fotoğraf sanki. Birkaç derin an, birkaç nabız. Gerisi derin bir uyku, uykuda tökezleme, duvara çarpma ve acı.

Ne dersen de.




Gençlikle birlikte umut da azaldı. Yerini umutsuzluğa bırakarak azalması ne fena hayatın....




Söylenecek tüm sözler söylenmiş biliyor musun? İnanç, hayat denen oyunda taş sektirir gibi kullanılmış ve artık kıyıda kalmak anlamını yitirmiş...

Ne yapacağız?

Ne yapacağım?

Ne yapacaksın?




Tüm istediğim merhamet...




Tüm sevdiklerim için daha çok merhamet, daha çok anlayış diliyorum. Kucağımdaki bu uçsuz bucaksız öfkemi bırakmak ve yeniden inanabilmek istiyorum...




Korsan'ı ezen adam bu gece ağlasın, kalbinde bir can almanın yükünü hissetsin istiyorum. Öfkemi dindirecek tek şey merhamet....

Hiç yorum yok: